Wraz z majem, słońcem i pięknem kwitnących roślin na wędrówki wyruszyły siostry nowicjuszki wraz z s. Danielą. Odwiedziły Muzeum Wsi Lubelskiej, skansen, który gromadzi obiekty, przedmioty, związane z dawnym życiem wsi, dworów oraz miasteczek. Ekspozycja Muzeum podzielona została na sektory odzwierciedlające zróżnicowanie krajobrazowe i etnograficzne Lubelszczyzny: Wyżyna Lubelska, Roztocze, Powiśle, Podlasie, Nadbuże oraz sektory dworski i miasteczkowy. Piękny i malowniczy teren budzi w sercach nie tylko podziw, dla tych, którzy dbają i zajmują się skansenem, ale przede wszystkim wobec Boga, który wyposażył nas we wszystko, abyśmy mogli żyć w pełni opierając się na naturze.
Zwieńczeniem czasu wędrówek był czas spędzony z Maryją w kapliczce w Kęble, koło Wąwolnicy. Jest to miejsce historycznego cudu. W naszym Zgromadzeniu w szczególny sposób czcimy Maryję jako Matkę Łaski Bożej. Nasz Ojciec Założyciel ks. Józef Małysiak był wielkim czcicielem Matki Jezusa i często zachęcał siostry do tego, by się powierzały Maryi na drodze powołania, aby Matka Boża była ich przewodniczką i mistrzynią życia duchowego.
Przykładem tego nasze nowicjuszki powędrowały do Matki Bożej Kębelskiej, by tam wypraszać potrzebne łaski i powierzać czas swojej formacji, tej która jest najlepszą Matką.
,,Matka która wszystko rozumie i jest z nami w każdy czas. ’” – tak wyśpiewując pieśni ku czci Matki Bożej powierzały swoje radości, troski i swoją codzienność.
Czystość, cichość i pokora, * to Maryi strój; * Przez nie miła niebios Córa * Łask zyskała zdrój.
